Αθήνα, η πόλη της θεάς Αθηνάς, η πόλη σύμβολο των πολιτικών, πνευματικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων του ελληνικού πολιτισμού. Καλωσήρθατε στην Αγορά, την καρδιά της αρχαίας πόλης. Μια ομαλή πλαγιά στους πρόποδες της Ακρόπολης που υψώνεται επιβλητική στα νότια. Δυτικά ο Άρειος Πάγος και ο λόφος του Αγοραίου Κολωνού, βόρεια ο ποταμός Ηριδανός. Εδώ συγκεντρώνονταν οι πολίτες για τις εμπορικές συναλλαγές και τις πολιτικές διαμάχες τους. Ήταν η έδρα της διοίκησης και της δικαιοσύνης, αλλά και το πολύβουο κέντρο της πνευματικής και θρησκευτικής ζωής του τόπου.

Αν και κατοικήθηκε ήδη από το 3000 π.Χ. ο χώρος άρχισε να διαμορφώνει το δημόσιο χαρακτήρα του κατά τον 6ο αιώνα π.Χ., και ιδιαίτερα μετά την καταστροφή του από τους Πέρσες το 480 π.X.  Στα δυτικά και βόρεια της μεγάλης ανοιχτής πλατείας υψώθηκαν οικοδομήματα διοικητικών και θρησκευτικών λειτουργιών, ενώ νοτίως κτήρια που σχετίζονταν με την εμπορική και οικονομική ζωή της πόλης.

Ακολουθεί διαδραστική περιήγηση στην αρχαία αγορά τις διάφορε εποχές της.

 
ΣΕΝΑΡΙΟ 2

Διαδραστικό δρώμενο στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας

Σκηνή πρώτη 

Ένας έμπορος, μια αρχαιολόγος και ένας σκηνοθέτης, συζητούν ανάμεσα στους επισκέπτες της εικονικής συλλογής. 

Σκηνή δεύτερη

Η εικονική περιήγηση φθάνει στην οδό των Παναθηναίων . Το σχόλιο που εκφωνεί ο μουσειοπαιδαγωγός  αναφέρεται στην πομπή των Μεγάλων Παναθηναίων  σαν εισαγωγή στο δρώμενο που θα ακολουθήσει. Ακούγεται σιγανά στην αρχή και στη συνέχεια δυνατότερα μουσική.
Το σχόλιο μιλά για τον πέπλο της θεάς Αθηνάς, τις παραστάσεις και τα χρώματα του, τι συμβόλιζε, ποια πορεία ακολουθούσε  σαν στοιχείο επεξηγηματικό του πανιού που κρατούν, αρχικά, οι ηθοποιοί.
Με τη βοήθεια των ηθοποιών (που στο συγκεκριμένο δρώμενο είναι «αόρατοι») ο πέπλος της θεάς Αθηνάς (που έχουμε κατασκευάσει με  κεντημένες σκηνές από την Γιγαντομαχία) κάνει μια πορεία μέσα στην αίθουσα της Θόλου. Ξεκινά από τα χέρια των ηθοποιών και στη συνέχεια περνά στα χέρια του κοινού το οποίο με αυτό τον τρόπο μετέχει στη γιορτή έως ότου χέρι-χέρι ο πέπλος να ξαναγυρίσει στους ηθοποιούς στην βάση της Θόλου.

Σκηνή Τρίτη

Διαδραματίζεται στη Στοά του Αττάλου (Ελληνιστική Εποχή)
Τα πρόσωπα: Αρχιτέκτονας, Έμπορος, Πολίτης, Αθηναία
Η εικονική περιήγηση φθάνει στη Στοά του Άτταλου, όπου στον εμφανίζονται τα ανωτέρω πρόσωπα, και συζητούν για την κατασκευή και σημασία της Στοάς. 

Σκηνή Τέταρτη

Ο ανδριάντας του Αδριανού (Ρωμαική εποχή)
Τα πρόσωπα: Αγορητής, Αθηναίος 1, Αθηναίος 2, Αθηναία
Τα πρόσωπα συζητούν για την συμβολή του αυτοκράτωρα Αδριανού στην αρχιτεκτονική της Αγοράς  και τον ρόλο των ρωμαίων την εποχή εκείνη. 

Σκηνή Πέμπτη

Ο Οστρακισμός 

Τα πρόσωπα: Κήρυκας, Πολίτης 2, Πολίτης 3, Πολίτης 4

Η εικονική περιήγηση φθάνει στην «πλατεία» της Αγοράς (από την οποία μπορεί να έχει ξαναπεράσει αλλά τώρα σταματά. Το περιβάλλον της Αγοράς αλλάζει και ξαναγίνεται κλασσικό).  Οι θεατές συμμετέχουν σε έναν οστρακισμό και διαδρούν με το εικονικό περιβάλλον, μαθαίνοντας την σημασία του οστρακισμού στην αρχαία Αθήνα.

 

Νύχτα. Από μακριά εμφανίζεται ένας γίγαντας ο οποίος μεταφέρει με κόπο ένα βαρύ κομμάτι ακατέργαστο μάρμαρο στον ώμο. Με βήμα κουρασμένο φθάνει στην πόλη της οποίας τα κτήρια αντιφεγγίζουν το αχνό φως της σελήνης. Διασχίζει τη σιωπηλή πόλη κατευθυνόμενος προς τον ιερό βράχο στον οποίο δεσπόζει η Ακρόπολη. Αποθέτει με θόρυβο το μάρμαρο και απομακρύνεται περπατώντας αργά προς την πόλη και τη νύχτα. Εμφανίζεται ένας γέροντας που παρακολουθεί την απομάκρυνση του γίγαντα. Ο γέροντας ακουμπά με συγκίνηση το μάρμαρο. Παίρνει σμίλη και σφυρί και αρχίζει να δίνει μορφή στο μάρμαρο. Όταν τελειώσει στέκεται και εποπτεύει το δημιούργημα του. Το άγαλμα της θεάς Αθηνάς. Ο γέροντας μαζεύει τα εργαλεία του και φεύγει. Ξημερώνει. Το φως της ημέρας αποκαλύπτει ότι το άγαλμα είναι τοποθετημένο στην Ακρόπολη. Το άγαλμα της θεάς «ζωντανεύει».

 

Ανάμεσα στα ερείπια

Με τον καπνό και την αιθάλη της καταστροφής πληρώνει η Αθήνα που δεν προσκύνησε το Μέγα Βασιλέα. Γιατί υποστήριξε τις ξεσηκωμένες ελληνίδες πόλεις τις Ασίας και οι Έλληνες τύλιξανε τις Σάρδεις στη φωτιά. Κι αν έδιωξε μια φορά τα στίφη του Δαρείου στο Μαραθώνα, το «νενικήκαμεν» που ξέπνοα έφερε ο Φειδιππίδης ως το άστυ δεν αρκούσε. Του Ξέρξη τώρα τα φουσάτα ρίχτηκαν στην άδεια πολιτεία γυρεύοντας εκδίκηση κι υποταγή να πάρουν. Πέτρα στην πέτρα δεν έμεινε μες την Αγορά. Ίσωμα τα ιερά και τα μνημεία, χαλάσματα τα δικαστήρια κι η βουλή. Τ’ αγάλματα γκρεμισμένα από τα βάθρα, όσα δε φύγαν λάφυρα στα Σούσα. Οι στοές ερείπια που χάσκουν σαν μάτια τυφλού και βλέπουν πέρα απ’ τη σποδό και την ορφάνεια. Αλλά είναι εύκολη παλικαριά να οργίζεσαι με αφύλαχτους θεούς, μάταιο θράσος να νικάς χωρίς μια μάχη. Γιατί η Σαλαμίνα είναι κοντά κι η Νέμεση καρτερεί τους εισβολείς στο πεδίο των Πλαταιών, δυο βήματα απ’ την καμένη Αθήνα.

Ο βράχος της Αθηνάς

Μέσα απ’ τη νύχτα και το έρεβος γεννιούνται όλα! Μέσα απ’ το σκότος της καταστροφής προβάλλει ο βράχος της Ακρόπολης. Πυρπολημένος ο ναός, λεηλατημένοι οι θησαυροί, σφαγμένοι οι λιγοστοί φύλακες των ξύλινων τειχών. Μ’ από τη νύχτα και τη γη που γέννησε γίγαντες, τιτάνες και θεούς σμιλεύει ο άνθρωπος την ελπίδα για το μέλλον. Με σθένος επιβάλλεται η τέχνη στη σκληρότητα, μ’ αυτοθυσία αποδιώχνει η ελευθερία την τυραννία. Με βούληση, με λόγο και με νόμο η μικρή δημοκρατία θα ορθωθεί απέναντι στη δεσποτεία της χλεύης. Σαν τη θεά που μέσα από το βράχο της πρόβαλε πάλι στην αγαπημένη πόλη, έτσι απ’ το χάος των ερειπίων θα γεννηθεί η νέα Αθήνα πιο λαμπρή και ξακουσμένη. Από τις στάχτες  θα υψωθούν των θεών και του δήμου τα μνημεία και θ’ ανασάνει φως η ροδοδάχτυλη αυγή της ιστορίας. Αυγή που μες το σύθαμπο των ιδεών και των αιώνων δεν έπαψε ποτέ να συντροφεύει το λογισμό και την καρδιά του κόσμου.